Inmiddels heb ik een half jaar mijn buut over de jaren 80 gespeeld. En steeds bekroop mij het gevoel dat het wel mooi was, maar niet af.
En ineens kreeg ik een idee, was het immers niet Peter Koelewijn die in de vorige eeuw een geweldige hit had met : Dallas, who the fuck is Dallas.
Omdat ik ieder vorm van ritme ontbeer ben ik naar Rene Karst gegaan en gevraagd of hij wat kon met mijn idee. En dat kon hij, in één woord fantastisch. Vijf volle coupletten heeft hij geschreven waarmee ik mijn jaren 80 buut fantastisch kan afsluiten. Hier laat ik vast het afsluitende couplet horen. Zelfs ik kan het meezingen.
Ik hoop het komend jaar veel te mogen zingen op tonpraatavonden, jaren 80 feesten of wat dan maar ook.